Tesadüfleri Sabote Etmek,

Ait oldukları yerle bağlantıları koparılmış kalabalığın bireyleriyiz. Havanın üstünü kapatan hiçbir şey olmadığını bahane ederek bugün buradayız. Başka yerde güvende hissedene kadar kalmaya devam edeceğiz. Fedakar bir tavırla yaşamımızda eksilttiğimiz birçok insan, rota ve uğraş olduğunu tekrarlayacağız. Bu esnada gözlerimizi, yalnızlığımızı fark edenlerden kaçıracağız. Kısa yürüyüşlere çıkacağız, bir yerlere uğramamız gerekecek. Gözlerimiz, içten içe yalnızlığımızı paylaşmak istediğimizle denk gelecek. Sonrasında,

bir heves yalnızlığı taçlandıran resimler çizeceğim. İlginçtir, kimsenin halini hatırını sormamışımdır bu süre zarfında. Yalnızca tesadüfleri ve hayatın olağan akışının getirdiği güzellikleri düşünmüşümdür. Düşündüklerim beni heyecanlandırmıştır. Küçük anları, hikayeleştirmişimdir. Hikayeler senaryolaştığı ölçüde kendime benzemeyi bırakmışımdır. Birinin aklında olma isteği ve hatırlanmak arzusu baskınlaşmış ve ben hal hatır sormazken,

dostlarım beni okumayı bırakmıştır. Kalabalığın bireyleri her yerde güvende hissetmeye başlamıştır. İnsanları, rotaları ve uğraşları hakkında kahkahaları artmıştır. Fedekarlıklar azalmış, açık havanın mahiyeti genişlemiştir. Herkes herkesle karşılaşmaya başlamıştır. Göz göze gelenlerin sayısı ben resim çizerken öngörülemez olmuştur. Ben hiçbir yerde güvende hissedememişimdir. Denk gelmeye olan özlemim,

ciddi kitaplar okurken belirginleşmiştir. Hızlı bir otoporte çizerim, kendime benzemesin isterim. Zira, aklıma sobote ettiğim tesadüfler gelir. Yıllar önce dinlenen sanatçının unutulmuş albümlerinden dikkat çekmeyen bir şarkı çalar, ardı gelmeyen karşılaşmaların rengi belirir. Ait olmayı sürdürememe, eksilen kalabalıklar, paylaşılmayan yalnızlık, kaçırılan gözler, sarsılan güvenler ve sabotenin mekansal bağlamda nasıl göründüğü,

bir sonraki resmimde. Karanlık bir sonbahar gününün karşılaşması, yüzleşme niteliğinde olacak. Görüşmek üzere!